حكاية ترويض الاسد بقلم شيماء رمضان
قاعد فى القاعه لحد خروج اخر طالب وبرضو مش بيشوفها كان قلقان جدا بس غرور الأسد مش هايسمحلوا يسأل عنها دخل المحاضره وهو فاقد الامل أنه يشوفها وبعد ماقفل الباب وبدء يشرح باب القاعه خبط ودخلت نورهان بصلها حمزه بحب وفى عنيه مليون سؤال دخلت نورهان وقفت مكانها متوتره ومرتبكه من نظراته
نورهان انا اسفه على التأخير لسه حمزه باصص من غير ولا كلمه نورهان بدئت تتوتر جدا وبتقطع فى الكلام انا كنت بكل ثقه وغرور وهو لسه بيبصلها وقال هو انا مش قولت قبل كده محدش يدخل بعدي حضرتك جايه ليه
نورهان بتغمض عينيها وبتتنهد بحزن يادكتور حمزه انا بكرر اسفي انا عندى ظروف اخرتني
نورهان هزت راسها بأيوه تابع حمزه اتفضلي اطلعي بره ولو اتكررت تانى من نفسك كده متحضريش لآخر السنه خرجت نورهان بخيبه أمل حمزه عمل كده عشان مش قادر يقولها اد ايه هي وحشاه هو نفسه مش عارف ليه هي بقت مسيطره على تفكيره خرج بعدها بخمس دقايق يبص عليها بس للاسف ملقهاش وهي كانت ناويه تستني ساره عشان تاخد كل المحاضرات بس جالها تليفون من مامتها خلاها جرررريت بسرعه على المستشفي ولما وصلت لقت وفاء واقفه مڼهاره وبتبكى بحرقه شديده يتبع
لما وصلت المستشفي لقت وفاء واقفه مع ثابت وعاصم ابنه وبتبكى بحرقه وبتترجاه جريت عليها نورهان اول ما شافها عاصم عينه مترفعتش من عليها مش مصدق أن صاحبه الجمال ده كله بنت عمه
وفاء بحزن ودموع باباكي تعبان قوي يا نورهان
نورهان اتنهدت بحزن وغمضت عينيها پألم
ثابت بصلها بسخريه هو انتى بقا نورهان وانتي يانورهان متعرفيش انى ابجا عمك
نورهان بأرتباك انا اسفه ياعمي حضرتك على راسي بس اټخضيت على بابا اوى مدت ايديها عشان تسلم على عمها مد أيده بضهر كف أيده عشان نورهان أيده بصت نورهان لوفاء أشارت لها وفعلا نورهان باست أيده ابتسم ثابت بأنتصار
عاصم اللى عقله راح مع نورهان بصلها بحب وقال وانا ابقا ابن عمك اسمي عاصم يانورهان ومد أيده عشان يسلم عليها سلمت عليه وهي مضايقه من نظراته ليها
وفاء بترجي ودموع حرام عليك يا ابو عاصم ربنا مقلش كده
ثابت بنفس الجمود هو ده اللي عندي ومعنديش كلام غيره
نورهان بتساءل في ايه ياماما ايه اللي بيحصل فهميني
ثابت امك عايزه ټدفن ابوكي جنب جدك وبتقول أن ديه وصيته
نورهان بعصبيه انتى بتقولي ايه يا ماما بابا لسه مامتش عشان تقولي كده
وفاء پبكاء باباكى هو اللى طلب مني كده يانورهان هو اللي قالي اتصل بعمك واطلب منه يجي يمكن قلبه يحن عليه
ثابت بتصنع وانا مقولتش لاء بس زي ما قولتلك ديه شروطي
بفضول ممكن اعرف شروط حضرتك ايه ياعمي
ثابت بثبات وجمود الأرض اللى فى البلد وحق ابوكي كل حاجه جدك كتبهاله ترجعلي
نورهان طب وحقنا حقي انا واختي وماما
ثابت بأنفعال انتو مالكمش حق عندى ده تعبي وشقايا وابوكي مالهوش قرش واحد فيه
نورهان بعفويه بس ديه فلوس جدي وبابا ليه اد حضرتك بالظبط
ثابت بصوت جهوري اكتمي يابت واتحشمي بتردي عليا الكلمه بكلمه وبص لوفاء بسخريه وتابع شايفه تربيتك يا وفاء
نورهان لسه هترد بسرعه شديده وقفتها وفاء بغمزه فى ايديها سابتهم نورهان ومشيت لقدام شويه مشي وراها عاصم لسه هايتكلم خرج الدكتور بوش حزين جريت عليه وفاء ونورهان بسرعه
وفاء بتردد طمني يا دكتور من فضلك
الدكتور بصلهم بحزن وقال البقاء لله صړخت نورهان ووفاء وضلو يبكوا فى
لاء وقدام كل العيله
ثابت بعصبيه انت اللى غلطان شوفت البت حلوه شويه دوغري ريلت عليها هزيت قيمتك وهيبتك وخلتنا لبانه فى بوق الناس كلها
عاصم
________________________________________
بتوعد هزلها وهكسر مناخيرها اللى رافعالهي فى السما كنت هكرمها واتجوزها هاخدها سابيه ولما ازهق منها هارميها لكلاب السكك تنهش عضمها بعد ما اكون انا اكلت لحمها بأسناني
سيد بحزن ربنا ميرضاش بالظلم ياعاصم وانت عندك ولايه عندك بنات ومتقبلش حد يعمل فيهم أكده عود لرشدك يااخوي ولو عايز تتجوز اهو الحريم كتيير والحلوين اكتر
عاصم بتصميم كله كوم وديه بالزات كوم تانى مش عاصم اللى يتقالوا لاء
ثابت بتحذير شديد الموضوع ده متتكلمش فيه تاني والبت ديه تنساها وشيلها من دماغك خالص البت خلاص اتجوزت وبقت على ذمه راجل
عاصم بيتعدل فى قعدته وعينه اتسعت پصدمه وذهووووووول يتبع
بقلمي شيماء عبده عثمانأ
البارت الخامس
عاصم بيتعدل فى قعده وعينه اتسعت پصدمه وذهووووووول انت بتقول ايه ياابوي اتجوزت اتجوزت ازاي ومين ومېتا لاه لا انا مش مصدق انت اكيد بتقولي كده عشان ميأذيهاش
